Majdanek

Nazistowskie obozy zagłady są dziś najtrudniejszą lekcją historii dla nowych pokoleń i hołdem dla zamordowanych. Jednym z wielu takich obozów na ziemiach polskich jest Majdanek.

Niemiecki obóz w Lublinie, zwany potocznie Majdankiem, działał od października 1941 r. do lipca 1944 r. Oficjalnie pełnił funkcje obozu jenieckiego, a później koncentracyjnego. Wykorzystywany był jako miejsce masowych egzekucji oraz jako obóz karny i obóz pracy. Na Majdanku odbywały się również egzekucje więźniów Zamku w Lublinie, w którym mieściło się więzienie niemieckiej policji i służby bezpieczeństwa. Obóz zajmuje powierzchnię 90 ha. Do dzisiaj zachowało się jedynie 71 obiektów spośród 280 baraków które zostały wybudowane. Pozostała część uległa zniszczeniu lub została rozebrana tuż po wojnie.

Informacje praktyczne i zwiedzanie

Majdanek znajduje się w Lublinie. Wstęp do muzeum jest bezpłatny. Opłacie podlega jedynie wjazd na teren Muzeum, gdzie można skorzystać z jednego z trzech parkingów. Za samochód osobowy zapłacimy 5 zł. Obóz można zwiedzać indywidualnie lub z przewodnikiem. Na zwiedzanie należy przeznaczyć ponad godzinę, a w przypadku zwiedzania z przewodnikiem dwie godziny.

Parking przy głównym wejściu na ekspozycję muzealną

W pierwszych barakach znajduje się wystawa historyczna zawierająca eksponaty z okresu funkcjonowania obozu. Znajdują się tam również liczne fotografie i dokumenty oraz rzeczy osobiste więźniów. Największe wrażenie zrobiły na mnie fotografie dzieci oraz wystawa "Shrine" ("Świątynia"), która powstała w hołdzie bezimiennym ofiarom Majdanka i znajduje się w osobnym baraku. Jego wnętrze ogarnia ciemność. Z głośników wydobywa się muzyka kontemplacyjna oraz nakładające się głosy modlitwy w różnych językach. Pośrodku znajdują się zawieszone lampiony w kształcie kul z drutu kolczastego, których światło ledwo się żarzy. Całość robi niesamowite wrażenie, niemal obcowania z duchami przeszłości.

"Shrine"

W bezpośrednim sąsiedztwie obozu znajdowały się obiekty gospodarczo-produkcyjne: stolarnia, kuźnia, warsztaty szewskie, magazyny żywnościowe a nawet warsztat jubilerski, w którym segregowano zagrabioną biżuterię. Na jedynym zachowanym polu więźniarskim oznaczonym jako III, znajdują się baraki mieszkalne z trzypiętrowymi pryczami. 

Rowy egzekucyjne, wykopane w pobliżu krematorium, były miejscem największej egzekucji w historii nazistowskich obozów koncentracyjnych. 3 listopada 1943 r. Niemcy rozstrzelali ok. 18 tys. więźniów żydowskich.  Mord ten dokonany został pod kryptonimem "Erntefest" ("Dożynki"). Zwłoki pomordowanych spalono na stosach ułożonych w rowach.

Rowy egzekucyjne

Krematorium

Stół sekcyjny

Zwłoki zmarłych i zamordowanych więźniów przed spaleniem skrupulatnie przeglądano w poszukiwaniu wartościowych przedmiotów. Do tego celu służył stół sekcyjny (fot. wyżej). Z ciał usuwano złote zęby i protezy. Przywłaszczone złoto przekazywano do Głównego Urzędu Administracyjno-Gospodarczego SS.

Prochy ofiar profanowano, wykorzystując je jako składnik kompostu do nawożenia ziemi w położonym nieopodal gospodarstwie rolnym SS. Część prochów ludzkich z terenów obozowych znajduje się obecnie w Mauzoleum, które razem z Pomnikiem Bramą i łączącą je Drogą Hołdu i Pamięci stanowi Pomnik Walki i Męczeństwa na Majdanku. 

Pomnik Brama

Droga Hołdu i Pamięci

Mauzoleum

Według najnowszych danych, w latach 1941-44 na Majdanek przywieziono 150 tys. osób. W obozie zginęło 80 tys. Ludzie ginęli z głodu i zimna, masowych mordów i terroru.

Zawarte tu informacje oraz zdjęcia zamieszczone są za zgodą

 Dyrektora Państwowego Muzeum na Majdanku.

Mapka:


Wyświetl większą mapę